من و نخاع

خواستم برم سفر که بهترین دوستمو ببینم، شب قبل رفتن هی می گفتم دلم به رفتن نیست انگاری دلم تنگ بشه اینجوری.. انگاری دیگه طاقت دوری از خونه و خونواده رو ندارم تو بگو برای دو روز..بعد مامانم گفت پ چه جوری شوهرت بدم؟ چشام ریز و درشت شد و لبام از این سر تا اون سر باز شدو گل از گلم شکفت 😐 انگار نه انگار حرف از دلتنگی بود..ولی خب واقعا دلم تنگ میشه این روزا حتی برای چند ساعتم از خونه زدن بیرون دلتنگ و افسرده ام می کنه
صبح زود رفتم فرودگاه بلیط رو که دادم باجه گفت : خانم نمیشه بری!!! گفتم وا خاک بر سرم چرا؟؟؟
گفت : هواپیما فوکر50 هست و کوچیکه و خدمات ویلچری نداره ما بخشنامه ی جدید قوانین رو به کلیه ی آژانس ها ابلاغ کردیم حالا حتما شما مشکلتو نگفتی اینجوری شده 😐
گفتم : ای بابا من کارت بیماریمو نشون دادم و نشون به این نشون بلیط برگشتم نیم بهای ایران ایر-یونیسفه 😐 بفرما اینم بلیط برگشتم
گفت: براتون نامه می نویسم برین خسارتتونو تمام و کمال بگیرین
گفتم : وا خسارت برا چیمه دیگه، قلبم شکست از ساعت 3 صبح شال و کلاه کردم 🙁 اونور منتظرمن اینور بقچه و پیک دادن برسونم به دیار یار…هیچ راه نداره حالا این دفعه رو بذارین منه نگون بخت برم؟
گفت : چند قدم میتونی راه بری؟
گفتم : نه هیچی!
گفت : درکتون می کنیم ولی واقعا نمیشه خلبان مخالفت می کنه بعد اعصابش خورد میشه حالا یه اتفاقی هم بیفته یقه ما رو می گیرن میگن آژانس اشتباه کرد پ شما چتونه؟
من: 😐
داداشم : حالا اشکال نداره شاید تو بازمانده ی خوشبخت این هواپیما باشی 😐

نشد دیگه نشد، انرژی دلتنگی زیاد، منو تو خونه نگه داشت 🙂

نوشته شده در یکشنبه 26 بهمن 1393 در 13:28 و در دسته‌ی دسته‌بندی نشده. می‌توانید دیدگاه‌های این نوشته را پیگیری کنید با RSS 2.0 خوراک. می‌توانید دیدگاهتان را بنویسید٬ یا بازتاب بفرستید از سایت خودتان.