شکر
یه سفر یهوویی..چمدون بسته..چند ساعت به پرواز..آسمون بارونی و قطعی مدام برق و من تو اتاق همیشه اَمنم.. پارچه مارچه ها ریخته دور و برمو مشغول دوخت و دوزهای کوچولو موچولو برای بعضی از دوستام که بی صبرانه منتظر دیدنشونم..خدایا شکرت..
تجربه ثابت کرده هر چه یهویی تر نتایج بهتر :evilgrin: حالا ببینیم باب راس مون مون چی میکنه 😐
8 آبان 1394 در 21:55
سفرت به خیر و خوشی و سلامتی…
:-*
13 آبان 1394 در 14:21
سلامت باشی عزیزم :-* :inlove:
9 آبان 1394 در 10:24
باب راس مون مون بیییی نظیره :inlove: :inlove:
این یهویی به من که خیلی خیلییی چسبید ..
الانم یه قلب نقره ای و یه دخمر موپریشون روی یه زمینه ی برگ برگی سبز توی قفسه ی کتابا..یه جایی جلوی چشم نشستن و هر دفعه که چشمم بهشون میافته حسابی پروانه ای میشم..آخه دخمره یه گل سر پروانه اییم داره .. :inlove:
تا حالا هیچ وقت تماشای فوتبال اینهمه بهم نچسبیده بود
:-*
وای که چقدر نقشه دارم برای دفعه ی بعد مونی 😛 😎
13 آبان 1394 در 14:22
وای چه توصیف قشنگ و پروانه ایی ساراااا :inlove: :inlove:
واقعا تماشای فوتبال اینهمه به منم نچسبیده بود تا به حال
عالی بودددد
:inlove: :inlove: :inlove:
9 آبان 1394 در 16:43
عالی و زیبا
13 آبان 1394 در 14:23
عزیزم
ممنون :inlove:
9 آبان 1394 در 19:42
با این نکته که هرچه یهویی ترنتیجه بهتر کاملا موافقم، اصلا تو این یهویی ها اتفاقات چنان منظمو پشت سرهم می افتن که اگه 10 سال براش برنامه بریزی عمرا به این نظم و پشت هم انجام شن!!!
عامو سفر بی خطر و انشاءالله بهت خوش بگذره 😀 😀
13 آبان 1394 در 14:24
فکر کنم گند زدم به یهویی بودن قضیه 😀
سلامت باشین ممنون
12 آبان 1394 در 14:40
ااااااااخ جونم اینکه کیف خوشگل منه :inlove: :-*
13 آبان 1394 در 14:24
عزیزمممممممممم :inlove: :inlove: :inlove:
3 بهمن 1394 در 12:10
سلام خانم مونا حالتون خوبه؟ممنون از حضور گرمتون و نظر لطفتون به بنده و وبلاگم
خوشحالم که با وبسسایتتون آشنا شدم برای بهرمه مندی از مطالب زیباتون
سرگذشتتون رو تا یه جایی خوندم جراحی های متعدد که حتی شنیدنشون هم دل آدم رو به درد میاره ولی تنها چیزی که باعث شد ادامه مطالب رو بخونم امیدتون بود که خیره کننده و قابل تحسین هستش و مشوقم شد کنجکاوانه تر مطالبتون رو بخونم و حسرتی هم بخورم بخاطر دل دریایی و بزرگتون و شاکر خداوند بودنتون…چند روز پیش یه عکس دیدم که آقایی روی ویلچر پلاکاردی دستش بود که نوشته بود(مرا بهانه شکرت نکن)ولی بنده امروز شما و امثال شما رو بهونه شکرگذاری خداوند کردم.نه بخاطر سلامتیم یا داشته هام،نه!بخاطر اینکه امثال من ناشکر اگه نفسی میکشیم صدقه سری امثال شمایی هستش که دلتون بزرگه و پیش خدا حرمت داره.پس کلام آخر:خدایا ممنون که خطای بنده های ناسپاست رو به حرمت قدرشناسی بندگان صالحت میبخشی و به روی خودت نمیاری،خدایا ممنون که هستی و هوای بنده هاتو داری…
4 بهمن 1394 در 01:30
سلام
سپاسگزارم
🙂
همه ی دلا پیش خدا حرمت داره..دل فقط جای عشق خداست..
شما بزرگوارید لطف دارید به حقییر..
ممنون از حضورتون:rose: