من و نخاع

امروز محل كارم خيلي شلوغ بود خيلي خيلي خسته شدم…اما آخر كار دعوتمون كردن و عيدي بهمون دادن و شكلات و شيريني واسه خونه، يهو حس خونواده داشتن و بابا بودن و عيالواري و انتظار بچه ها بهم دست داد پر از شادي شدم حتي با اين رويا كه به. يمن وجود گل روي بابا مونا، امشب شيريني خورونه (الهي كه هيچ پدري شب عيدي شرمنده بچه هاش نشه و حتمي اين حس خوب بهش دست بده و بچه هاشم شاد باشن )از طرفي يه كوه كه از بسته هاي شكلات درست شده بود رنگ رنگي بودن اين شيرينيجاتو چشما و دلو شاد ميكرد….همه شاد بودن و اين خنده ها همينطوري بيشتر بيشتر ميشد بس كه جريان دلشت انرژي…. رفتيم پشت سفره هفت سين و عكس انداختين و منم با يه حس رهايي و تلاش براي تازه شدن رسيدم خونه..
يه نگاه به اتاق پر از خاكم انداختم و بخش انگيزشيمو تحريك كردم و كلي انگيزه گرفتم (آخه پاك كردن خاك انگيزه ميخواد چون بعد از چند ساعت يه عالم خاك مجدد روي وسايله و واقعا با خودت فكر ميكني تميزكاري توي هواي گردوخاكي اهواز بيهوده ست لعنت به باعث و بانيشو هركي ميتونسته كاري بكنه براي اين هوا و نكرده)…
با اينكه خيلي خسته بودم و پر سوز روسري كلفتي بستمو شروع كردم وااااي كه چه كيفي داره اتاق تكوني..يه تشت آب كفى و سابوندن ديوارا از زمين تا جايي كه قدم برسه و كشون كشون سابوندن كف اتاق و قفسه و خلاصه تا تونستم چرخيدم
داداشم مهدي ميگه نمي دونم توي اين اتاقت چند كيلومتر حركت كردي تو بايد جي پي اس بت وصل كنم اما حدسياتم بر اينه اگه يه خط راست رفته بودي الان آبادان بودي :evilgrin:
خيلي درد دارم
اما چشمامو ميبندم پر ميشم از بوي خوش بهاري مايع زمين شوي بوژنه و غرق ميشم توي ملافه هايي كه بوي مست كننده ي اريل ميدنو به صداي حركت ماهي ها كه دارن توي تنگ مي رقصن گوش ميدم و خدا رو شكر ميكنم بابت اين همه نعمت و اين بهار توى راه :heart:

نوشته شده در پنج‌شنبه 26 اسفند 1395 در 01:35 و در دسته‌ی دسته‌بندی نشده. می‌توانید دیدگاه‌های این نوشته را پیگیری کنید با RSS 2.0 خوراک. می‌توانید دیدگاهتان را بنویسید٬ یا بازتاب بفرستید از سایت خودتان.