من و نخاع

۶ دیدگاه برای “من و آسمان و تنهایی”

1. سوسن جعفری Says:
   4 خرداد 1390 در 09:03

   من عسک می‌خوااااااااااااام یالله!

   __________

   مونا : میذارم…سوسن خانوم خوشگل خانوم
2. شازده Says:
   4 خرداد 1390 در 09:14

   چه تصویر زیبایی
   وقتی نگاهش می کنم وارد خلسه لذت بخشی میشم

   ___________
   مونا :
   از شاهکارهای خودم است …اوهوم اوهوم!
   لذتش را ببرید…
3. ددی Says:
   4 خرداد 1390 در 22:51

   مشهد رفتمو آمدم
   (…الهی صدباره بری،زیارت قبول مشدی خانم…)

   یک سفر سه روزه ی کاملا فشرده و پر از برنامه!
   (…وااااااا کارگروه پرداخت یارانه هم تشکیل دادی!؟…)

   سفری کاملا مجردی و پر از اخبار
   (…مشکوک است! این کلمه کاملا مجردی!!!…)

   سفری که لحظه لحظه هایش برایم پیامی داشت
   (…و البته لحظه لحظه پیام برای ما…)

   لحظه های تنهایی ام از فرودگاه مبدا تا مقصد وقت خوبی بود برای فکر کردن به همه ی آنچه که در اطراف من بود
   (…چه عبادتی برتر از تفکر…)

   آن هم در آسمان و دیدن قدرت خدا
   (…و هر آنچه در زمین و آسمان است همه در تسبیح اویند…)

   و کوچکی خودم و افکارم
   (…مونا؛خیلی بزرگی،تا خود خدا…)

   _________
   مونا :
   ممنون.. چه تجزیه و تحلیلی!
4. گلـــــــی Says:
   5 خرداد 1390 در 09:22

   زیارت قبول.

   ________
   مونا :
   ممنون گلی خانوم
5. روزهای جانبازی Says:
   5 خرداد 1390 در 13:59

   سلام
   زیارت قبول

   ______
   مونا :

   سلام و ممنون
6. بهمن Says:
   5 خرداد 1390 در 19:04

   سلام

   زیارت قبول

   چند باری اومدم دیدم نیستید / فهمیدم که مشرف شدید برای زیارت آقا

   انشاالله این دفعه زیارت خونه خدا

   _________
   مونا:
   ممنون
   اتفاقا چند وقتی هست که خیلی توی فکرشم …بد جوری دلم پی سفر خونه ی خداست

   ایشالا قسمت همه…

دیدگاهی بنویسید