خدايا مرسى!
خيلى خوشحالم از تجربيات كل زندگيم
گاهى فكر مى كنم اگر روى ويلچر نبودم خيلى از آدماى مهم زندگيم رو نداشتم
مثلا اين وبلاگ من و نخاع رو نداشتم
دوستى به نام آيدا نداشتم كه باش شب و روز توى دلم! حرف بزنم
هيچ وقت دكتر سين سين نمى شد راهنما و آرامش زندگيم
خلوتم اينقدر با خدا و ائمه عليه سلام نمى گذشت
نمى شدم سرگروه هزارتا گروه دوستى، خيلى از دوستى ها با همين ويلچرم شكل گرفت اونوقت الان خيليها با خيليهاى ديگه آشنا و دوست نمى شدند و من اينقدر دوستاى خوب و با مرام نداشتم
خيلى جاها نمى تونستم برم يعنى بهم اجازه نمى دادند كه برم
سفر نمى رفتم
همدل و همدرد با خيليها نبودم چون اصلا نمى دونستم دل چيه؟ درد چيه؟
آره درسته كه با همين ويلچرم شانس ازدواج و مادر شدنم رو به صفر رفت درسته كه هر چقدر هم تلاش كنم و خوب باشم كم پيش مياد من رو به عنوان همسر انتخاب كنند و اين برام ناخوشايند هست
اما
اما
از ته دلم خوشحالم از تجربيات كل زندگيم
ويلچرم به من زندگى داد و يك عالمه دوست خوب كه تا هميشه تو دلمن….دوستايى كه هر كدومشون يه برگ از دفتر بزرگ زندگيمو با خطى خوش پُر كردن..بهم حس خوب دادند و بزرگم كردند
مى دونى خواستم بگم من خيلى خوش شانسم كه زندگى الانم رو دارم…
12 آذر 1398 در 19:01
بسم الله
سلام
در کنار همه ی این الطاف خدا که بهش اشاره کردید و خیلی بیشتر از این ها که می دونید و این جا اشاره نداشتید بهشون، لطفی از خدا هست که شامل شما شده؛
این که درک کردید الطاف خدا و آن جه خدا سر ما میاره، نیمه ی پر و خالی داره. این که ویلچر، شَر نیست؛ مثل همه ی نعمات خدا، پر از خیره.
خدا از پدر و مادر ما، نسبت به ما مهربانتره، پس خیالمون راحت. به یکی راه رفتن و ایستادن می ده، به یکی نمی ده. به اون که راه میره و می ایسته یه چیزی نمی ده که به اون یکی داده.
مهم اینه خدا رو بشناسیم، آروم می شیم و شکرگزارش می شیم. حتی شکرگزار نعماتی که ته دلمون می خواستیم داشته باشیم و بهمون بده، اما نداده. چون می دونیم داره و می تونه بده، مهربانه و بخشنده ست و مارو خیلی دوست داره. به صلاحمون نبوده بده.
بله، این دنیا محل گذر است و اصل زندگی اخروی است.
28 تیر 1399 در 03:51
سلام عليكم
بله دقيقاً همينطوره
هيچكس به اندازه ى خداوند خير ما رو نمى خواد
فقط توكل به خود خود خودش