من و نخاع

۸ دیدگاه برای “روزهاى كرونايى”

1. قلم بانو Says:
   17 خرداد 1399 در 12:56

   دلم برای بوسیدن دوست، همکار، رفیق و.. تنگ شده، زیااااااااااااااااااااااااااااد
2. mona Says:
   26 تیر 1399 در 03:31

   من هم… چه روزگار سختى شده
   فقط بايد دعاى فرج كنيم فقط..
3. زهرا Says:
   20 خرداد 1399 در 13:15

   مونا جان هنوزم نقاشی می کشی؟
   هزینه یک تابلو چقدره؟ همون سایز استانداردی که همیشه می کشی
4. mona Says:
   26 تیر 1399 در 03:42

   سلام عزيز دلم
   گاهى وقتى كه حسش باشه و كسى رو داشته باشم بره پست كنه برام
   قابلتونو نداره عزيز جان
   با قابش ١٠٠
   پست هم كه روز به روز گرونتر ميشه فكر كنم حالا ٢٠-٢٥ باشه پستش
5. Mahsa Says:
   11 تیر 1399 در 19:44

   چقدر دل گرفته و داغون بودم که یهویی بعد از حدودا ۲ سال دوباره سروقت وب تو اومدم مونای عزیزم
   چقدر با خوندن کپشنات دلم آروم گرفت خدا حفظت کنه عزیزکم????????????
6. mona Says:
   26 تیر 1399 در 03:31

   دلت هميشه آروم مهساى عزيزم
7. سجاد Says:
   25 تیر 1399 در 19:17

   دلت آغوش بخواد، بوسه بخواد، ولی جز خدا کسی رو نداشته باشی، مجبوری فقط خودتو بغل کنی و بگی خدایا شکرت…
8. mona Says:
   26 تیر 1399 در 03:30

   از ته دل براتو آرزو مى كنم هر چه را كه مى خواين..

دیدگاهی بنویسید