چشمك ؛)
موضوعِ كلاسِ امروزمان در محضر استاد ادبيات و اخلاق، “خشم و آرامش” بود..
يك جايى استاد گفتند يكى از دلايلى كه ما رو خشمگين مى كند “توهين” است..
بى احترامى آدمى را خشمگين مى كند!
مى دانى چرا؟ چون توهين را مى گيريد و در خودتان اعمال مى كنيد، اگر توهين را نپذيرى، كه توهين نمى شود، خشمگينى برايت نمى آورد..
بيا فكر كن تو خورشيدى، كسى از راه برسد و توهينى بكند به تو… بگويد تو آفتاب ندارى، تو نور ندارى تو حقيرى…..
اگر كسى به خورشيد توهين كند چه مى شود؟ يعنى ديگر آفتاب نمى تابد؟ نه جانم! خورشيد كارى ندارد كه تو آفتاب را فهميدى يا نه… خورشيد مى تابد…آفتاب مى تابد…
حالا خودم را نگاه مى كنم و به خودم مى گويم من “آفتاب كامرانم” حتى اگر ٧ ميليارد آدمى گرما و نور و عشق مرا نفهمد…