درس هاى زندگى

جاى اينكه تكيه گاه و پناهم باشه… آوار ميشه روى سرم…

چقدر دلم تو اين روزاى تنهايى تكيه و پناه ميخواد..
كه تنش دستاش سرش بشه چترى بالاى سرم و منم محكم دستاش رو بگيرم و خوش ترين باشم تو آغوش امنش..
دل چيزهايى زيادى مى خواد.. بفهم كه يه بخش قشنگ زندگى نرسيدنه نداشتنه نشدنه دختر خوبم..

0
0

دیدگاهی بنویسید