من و نخاع

سیمرغ بلورین بهترین لحظه ی زندگی تعلق می گیره به..
به زمانی که همه ی خانواده دور هم جمعن و دلگرمی هم هستند..

این همه عید و روز خوب تو ماه شعبان بر شما مبارک.. 🙂

-دختر پس ما رو کاشتی؟؟؟ هی می گی درس درس پاشو بیا ورزش، خرداد داریم اعزام میشیم برای مسابقات مشهد تو نمیخوای بیای؟
-مشهد ؟ جان من ؟ چند رروزه ست ؟ چطوریه ؟ هوراااا امام رضا جونی
حالا تو پاشو بیا، مربی تنیس روی میز ببینتت بعد اوکی رو داد می تونی بامون بیای مشهد
.
.
مربی تنیس روی میز: خب از خودت بگو ؟ چه کارا می کنی؟ بیماریت چیه ؟ چند ساله بیماری و…
از ب بسم الله تا آخرشو که گفتم شروع کرد بررسی بدنم گفت اصلا بهت نمیاد نزدیک به بیست سال نخاعی باشی آتروفی بدنت و دفرمه شدنت کمه، چند تا تست ازم گرفت اونم با کلی هیجان و گفت از این چند تا رشته ایی که می گم به چی علاقه داری؟
گفتم تیر اندازی 😯 گفت : جدی ؟ گفتم آخه من روحیه ی جنگندگی خاصی در خودم نمی بینم که مبارز رو به روم باشه و شرایط خاص کمرم هم اجازه حرکت زیاد بهم نمی ده از طرفی تمرکزم بالاست فکر میکنم از پسش بر بیام 😀 تو دلمم هی می گفتم مدیونید به این فکر کنید که من برای هدفی غیر از رسیدن به مشهد اومده باشم اینجا..بعله
بعد زنگ زد به مربی تیراندازها که بیادو منو ببینه و گفت قول می دم ساره بهترین دوست دوران زندگیت بشه و اونم اگر تو رو ببینه شوکه میشه که تو توی این شهر هستی و تیم تیراندازی نداریم وقتی ساره رو دیدم و اونم منو دید مدام تستم می کرد اونم باورش نمی شد همش هی می گفت شرایطت خیلی خوبه بعد دو تا مربی هی بهم در گوشی یه چیزهایی می گفتنو لبخند میزدن..گفت دستاتو بکش جلو..دستامو کشیدم بعد گفت وای انگشتاش چقدر درازن و میخندیدن:laugh: من نگران پرسیدم بده که انگشتام درازه؟ گفتن نه خیلی هم عالی اصن فابریک تیراندازیه :laugh: اصلا من تیرانداز به دنیا اومدم :laugh:
بعد گفت بات تماس می گیرم حتما که به زودی تمرینتو شروع کنی اگر دوست خاصی هم داری میتونی بگی بیادو تست بده و اگر دوست داشت هم گروهیت باشه اگرم نه مشکلی نیست تک نفره ادامه میدی..
اونجا یه دختری تنیس خیلی خوب بازی می کرد چیزی که برام جالب و بی نظیر بود این بود که کف دست و انگشتاش حرکت نداشت و راکت تنیس رو با یه باند چسبی به کف دستش می بست و با حرکت محدود توی ساعد و بازوش سرویس های جانانه ایی می زد ازش اجازه گرفتم تا از دستش عکس بگیرم :

بالاخره ساره باهام تماس گرفت که سرمربی تیم ملی تیراندازی میخواد ببینتت تا کلاست رو مشخص کنه و ببینه بری تپانچه یا تفنگ 😯 و روز موعودم رسیدو منم رفتم و مربی بزرگ رو دیدم خیلی بررسیم کرد به لحاظ سلامت جسمی رفتم رده ی سی و اصلا نمی تونستم تفنگ رو دست بگیرم چون 6 کیلو بود و تمرکز پیشکش مربی دوست داشت من برم تفتگ می گفت 6 نفر اول دنیا تو تپانچه ایرونی ان تو برو تفنگ.. هر چی سعی کرد که یواش یواش منو عادت بده که حداقل پوزیشن درست نگه داشتن تفنگ رو یاد بگیرم می گفتم نمی تونمممم خیلی سنگینه کمرم درد می گیره خلاصه فعلا رفتم تپانچه تا یکم آمادگی جسمانی بگذرونم همون تپانچه هم سنگینه یه دو کیلویی وزن داره دو ساعت بخوام تو دست نگه دارم جنازه بر می گردم خونه..اما خببب حس و حال خوبی داره
مهدی : خودت مقتدرانه بکش بیرون خواهشا
دکتر سین سین : وا تو با زبونت تیر میندازی حالا هم رفتی تیراندازی
عموم : بیچاره شوهرت
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: