من و نخاع

كاشكى يه جور مى شد كه تا آخر عمرم گمون مى كردم من آدم خاص و تكى ام تو دل كسى، حتى به دروغ!
كاشكى هيچوقت نمى فهميدم كه تو دل ديگرانى كه برام مهمن لنگه دارم
نشد كه بشه
حالا ديگه فهميدم هنوز نشده كه اسپشيال و تك دونه ى دل كسى باشم
ولى واقعا خيلى حس خوبيه كه بدونى تو دل كسى تك ترين آدم دنيايى
كه از ميون ٧ ميليارد آدم…
اوه
چه حس خوبى 🙂

نوشته شده در یکشنبه 30 آذر 1399 در 03:13 و در دسته‌ی دسته‌بندی نشده. می‌توانید دیدگاه‌های این نوشته را پیگیری کنید با RSS 2.0 خوراک. می‌توانید دیدگاهتان را بنویسید٬ یا بازتاب بفرستید از سایت خودتان.