من و نخاع

۶ دیدگاه برای “تو دلمى”

1. مریم Says:
   8 مرداد 1400 در 23:01

   سلام مونای عزیز، خوبی؟
   خوشحالم که بعد از چند روز پست گذاشتی :lashes: ، دیگه به پست هات عادت کردم.
2. mona Says:
   12 مرداد 1400 در 00:27

   سلام مريم جان
   الحمدالله
   شما خوبين؟
   و من خوشحال تر كه همراهمى…
3. سید امیر طه Says:
   10 مرداد 1400 در 11:53

   سلام مونا خانوم
   بهتون تبریک میگم قلم زیبایی دارید
   با خوندن متن هاتون تو دوره زمونه ای که دخترا فقط دنبال منفعت خودشونن و طرف مقابل رو یه احمق برای بهره برداری عاطفی تلقی می کنن، احساس امیدواری کردم که هنوز هم آدمیت در بین جنس زن از بین نرفته.
   اما شما که یه همچین عشقی رو داری چرا باید انقدر در لفافه ابرازش کنی، اصلا چرا زحمت اثبات این عشق رو دوش مونا افتاده؟! که تابلوی ایست رو جلوی خودش ببینه؟!
   مونا لایق ستایشه اونم از سمت کسی که توانایی هاش رو بدون بیان مونا ببینه‌، مگه دنبال بیان شایستگی های خودتی!
   به نظر من وقتی احوالات اونو حس میکنیم و به حسمون مطمئنیم و مطمئن باشیم طرحواره ناجی نداریم، باید از حس اون نسبت به ابراز عشقمون هم اطمینان داشته باشیم.
   ترس ات از ابراز رو نمی فهمم
   مگه مونا تو رابطه ای مونده و اسم این تنهایی رو فراق قبل وصال گذاشته؟
   اینجوری آدم تنهاییش بیشتر میشه، حتی اگر بهم برسید باز تنهایی چون تمام توانت رو صرف اثبات و وصال کردی.
   اینکه تو دلتنگش بشی و اینکه باید صبر کنی تا طرف مشکلش برطرف بشه و بعد بهش ابراز کنی، صبر نیست، این تحلیل قوای روحیه.
   تو که خودت روانشناسی بهتر میدونی وقتی بعد از این همه دوری وصال باشه این اشتیاقه فروکش می کنه، یکجور هیجانه، نیازهای برآورده نشده است.
   اگر اشتباه نمیکنم پاسخ بهم بده.
4. mona Says:
   12 مرداد 1400 در 00:26

   سلام عليكم
   ممنونم…
   من يادداشت مى كنم تا يادم آروم بگيره..
   حرفى ندارم در مورد يادداشتهام
5. سید امیر طه Says:
   11 مرداد 1400 در 11:26

   سلام
   دیدم که پاک کردی؟
   یعنی من درست گفتم و تو شهامت موجهه با واقعیت رو نداری؟
6. سید امیر طه Says:
   11 مرداد 1400 در 11:26

   مواجهه*

دیدگاهی بنویسید