من و نخاع

تنهایی این نیست که دوستی نداشته باشی و از شهر و دیارت دور افتاده باشی و نه خانواده ای و نه قوم و خویشی و نه آشنا و نه همصحبت و نه همزبانی.

تنهایی این است که وقتی همه دروغ می گویند تو راست بگویی.
تنهایی این است که وقتی همه هزار چهره دارند تو یک چهره داشته باشی.
تنهایی این است که وقتی همه خیانت می کنند تو وفادار باشی.
تنهایی این است که وقتی همه چاپلوسند تو متملق نباشی.
تنهایی این است که وقتی همه از کج می روند تو از راست بروی.
تنهایی این است که وقتی همه بر بد بودن اصرار دارند تو بر خوب بودن پای بفشاری.
تنهایی این است که انسان باشی.

و چه تنهایی باشکوهی است انسان بودن.

تنها بمان که این تنهایی هزار بار می ارزد به اینکه یکی باشی همچون دیگران.
————-
* متن از خانم عرفان نظرآهارى
*چونكه خيلى خيلى دوستش داشتم

نوشته شده در یکشنبه 1 اسفند 1400 در 02:03 و در دسته‌ی دسته‌بندی نشده. می‌توانید دیدگاه‌های این نوشته را پیگیری کنید با RSS 2.0 خوراک. می‌توانید دیدگاهتان را بنویسید٬ یا بازتاب بفرستید از سایت خودتان.