من و نخاع

‏لباس عروس پرنسس “يوجني” به خواسته خودش پشت باز طراحي شده و از تور استفاده نكرده تا جاي زخمي كه درسن ١٢ سالگي بعلت انحراف ستون فقرات انجام شده رو نشون بده.
‏زخم هاي ما،داستان هاي زندگي ما

دراز كشيدن كفِ پُر از برگ و مرطوب جنگل و نگاه كردن به نورِ اميدبخشى كه از لا به لاى انبوه درخت ها مى ريخت روى زمين يادم ميورد؛ كه زندگیه سرشار از امید، یعنی اهمیت دادن به همه ى آدمها، به چیزهای مهم زندگی و البته بیشتر از هر چیز و هرکس دیگه اهمیت دادن به وجود “خودم” و “خداى مهربونم”

پيج اينستاگرامم: monamaz1367

دوستم به تازگى ازدواج كرده همه به صف ايستاديم و يكى يكى بهش تبريك مى گفتيم به متاهل ها مى گفت ان شاءالله روزى بچه هاتون و مجردها مى گفت ان شاءالله روزى شما به من كه از همه خوشحالتر و با قلبى آكنده از آرزوى خوب و خوشحالى تبريك گفتم گفت ان شاءالله روزى همه جوونها..
گاهى نمى دونم چى بگم
شايد خنده دار باشه براى بقيه
ولى من قلبم مى گيره
نه اينكه حالا حرف اون رو خيلى جدى بگيرم
اما از اين دلم مى گيره كه چرا من رو بعضى ها آدم حساب نمى كنند چرا به نفرات قبل و بعد من روزى شما شد و به من روزى جوونها!…يا روزى داداش و خواهر و دخترعموت!!!’
نه تنها ازدواج براى هر چيزى… چى ميشه كه به من مى رسن آرزوهاشونم فرق مى كنه!
آرزو كردن خوب براى ديگران كه وحى منزل و پولى نيست كه ( اونم كسى كه دوستته و از صميم قلب بهت محبت مى كنه و احترام ميذاره) دريغ مى كنين! شايد هم با خودشون فكر مى كنن كه اين آرزو براى طرف مقابل غيرممكنه و ولش كن نگيم بهتره! يه وقت ياد آرزوى غيرممكنش ميندازيمش
نمى دونم
فقط كاش انسان باشيم و هر چيز خوب و انسانى رو براى همه و همه و همه بخوايم 🙂 حتى اگر از نظر ما غير ممكنه تو حساب و كتاب خداوند هيچ چيز غير ممكن نيست 🙂

بهترين هاى خداوند براى شما

در مورد درس خوندن با مهدى حرف مى زدم
داشتيم مى گفتيم خوبه آدم تو هر سنى تصميم خوب بگيره و براش تلاش كنه حتى تصميم درسى…مثلا انتخاب يك رشته ى ديگه كه بهش علاقه داره و براش همه جوره وقت بذاره و تلاش كنه
بعد مهدى گفت اتفاقا يك آقاى سن بالايى! تو كلاسمونه كه بعد از ليسانس و كار تصميم گرفته پزشكى بخونه و تلاش كرده و قبول شده
با ذوق و شوق گفتم جدى؟؟؟؟؟؟
حالا چند سالشه؟
گفت: هم سن تو!
من هيچ، من نگاه :evilgrin:
شاعر در همچين جاهايى مى فرمايد: سن بالا باباته :evilgrin:

اولين بار تقريبا ٦ سال پيش بود كه مفصل و كامل تو دنياى وبلاگ نويسى در مورد تجربه ى جراحى سنگين ستون مهره هام پيش دكتر گنجويان تو وبلاگ من و نخاع به طور كامل نوشتم سال ٧٩ بود كه جراحى اوليه رو انجام دادم و سال ٩١ خروج پلاتين ها..هر دو عمل به شدت سخت و نفس گيره! ستون مهره ها و يا همون رابط تنه به دست و پاها و گردن و قلب و ريه و… فيكس ميشه و اين يعنى با يه عمل تمام ارگانهاى بدن تو چالش سختى قرار مى گيرن اين عمل سنگين هزينه هاى زيادى داره دو نفر از كسايى كه با من جراحى كرده بودن خونه هاشون فروخته بودن هر بيمه ايى حمايت نمى كنه و جز بيمارى هاى خاص نيست
خيلى كامنت داشتم كه هزينه چقدر هست ما نمى تونيم پول نداريم يادمه خيلى دنبالش بودم كه راه چاره ايى پيدا كنم براى كسايى كه نمى تونن به خاطر هزينه ها اين عمل رو بكنند كه دكتر كيوان مزدا رو پيدا كردم
پرفسورى كه از پاريس ميومدن در عرض يك ماه سى تا عمل رايگان اسكوليوز براى كودكان “تحت پوشش كميته امداد” و موسسه خيريه “زنجيره ى اميد” مى كردند و بر مى كشتن به پاريس….
حالا امروز پرفسور مزدا ديگه پيش ما نيستند اما تا ابد جاودانه خواهند ماند…
انالله و انا اليه راجعون❤️ روحت شاد بزرگمرد شريف ميهنم لبخند كودكان اين سرزمين باقى الصالحات تو❤️ تو بگو اين لبخند چند؟
________
هزينه كنونى جراحى : ١٥٠ تا ٢٠٠ ميليون