من و نخاع

تحمل نداره نباشى
دلى كه تو تنها خداشى..

رييس سابقمون وقتى كه ميخواست از مجموعه بره براى همه ى كارمندا هديه تدارك ديده بود
روز خداحافظى چند تا سبد بزرگ اورده بود كه توش گلدون هاى كوچيك حسن يوسف بود به چه خوشگلى
همه ى اون گلدونا رو خانمش قلمه زده بود تا به ما هديه بده.. با عشق
گذشت و گذشت و گذشت
حسن يوسف اون گلدون كوچولو رشد كرد و من هم سى چهل بارى ازش قلمه زدم
حالا يه گلخونه ى كوچولو از حسن يوسف گوشه ى اتاقم دارم كه مى تونم ازش به هر كى كه دلش گلدون حسن يوسف مى خواد يكى هديه بدم :))

بعضى ها چه خوب بلدن هديه بدن هديه ايى كه توش حس و حال و عشق و محبتشون تا هميشه جاريه

باورم نمى شه سيزده سالى هست خاطرات و دلنوشته هام و …اينجا مى نويسم.. سيزده سال پيش چه جورى بودم؟ چه شكلى بودم؟ چقدر تغيير كردم!..
چقدر آدم ها اومدن تو زندگيم و رفتن
چقدر درسها گرفتم..
خيلى جالب و قشنگ هست اين تجربيات و حضورهاى تلخ و شيرين..

گفت: اينقدر خدا به ما داده
گفتم من كه نگفتم نداده گفتم اون كه اينقدر بزرگ و بخشنده و مهربونه مثلا اگر سقف نعماتش ١٠٠٠ باشه بهم ٩٩٨ تاشو داده، نمى شد همشو بده؟
گفت: من كه مى گم هزار و يكى داده…

سكوت كردم..